افتخارات وبلاگ
رتبه ششم جشنواره وبلاگ نويسي تبريز درسال1394
برگزيده جشنواره قراني بينات
وبلاگ برتر سال 1392 خراسان جنوبي
رتبه چهارم جشنواره وبلاگ نويسي اذربايجان سال 1391
و برگزيده جشنواره وبلاگ نويسي ديني خراسان در سال 1391
ومعلم نمونه سال 1401
قرآنی شدن به این است که ملت با قرآن آمیخته بشود، به قرآن عمل کند، معرفت قرآنی را به طور کامل به دست بیاورد. ما امروز در دنیای اسلام این را کم داریم. اسم اسلام همهجا هست، تفاخر به اسلام همه جا هست،ُ ادعای مسلمانی همه جا هست، آنچه ما به آن نیاز داریم، ان آمیخته شدن به معارف قرآن و به عمل قرآن است، که این مسلمانی واقعی است. ما میخواهیم که ملت ما قرآن را بتوانند درک کنند و از آن استفاده کنند. هدف از همهی این تشریفات و این مسابقهها و این وقت گذرانیها و این تشویقها و این زحمتهایی که آقایان میکشند، هدف این است که ملت ما با قرآن آشنا بشوند. ما دوریم از قرآن، ما دوریم از قرآن. اگر یک ملتی با معرفت قرآنی آشنا بشود، بسیاری از کارها برای او آسان خواهد شد. حرکت برای او آسان خواهد شد. شما ملاحظه کنید، همین مقداری که ملت ما درهای قرآن را به روی خود باز کرد، که این به برکت انقلاب شد، ببینید چه تحولی در ملت ما به وجود آمد. ببینید چه عظمت و چه عزتی ملت ما پیدا کرد، به همین مقدار اندک حرکتی که به سمت قرآن کردیم. قرآن این جور است اگر حرکت به سمت قرآن به شکل کاملی انجام بگیرد. آن وقت این ملت همان چیزی خواهد شد که قرآن کریم خبر داده است. تاریخ را مسلمانها عوض کردند به برکت قرآن.
آثار و فواید نماز
|
|
«بسم الله الرحمن الرحیم»* آثار و فواید نماز:1- نماز و ياد خدا و رسيدن به آرامشمى فرمايد: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري» (طه/14) نماز بخوان براى اينكه ياد من باشى.و ياد خدا هم مايۀ آرامش است؛ «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (رعد/28).و آرامش باعث رسيدن به رضايت الهی است که می فرمايد: «يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعي إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً» (فجر/28-27) ، تو اى روح آراميافته! به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است.تنها مشكلى كه دنياى علم وصنعت امروز آن را حل نكرده، مشكل آرامش روحى است. هر روز آمار بيمارىهاى روانى، و مصرف قرص اعصاب زياد مىشود. هيچ چيز به انسان آرامش نمىدهد جز ياد خدا و ايمان و انس و عشق و توكّل به او.آرى نماز ياد خداست و فقط با ياد خدا دلها آرامش مىيابد.افرادى را مىشناسيم كه داراى قدرت، مال و علم هستند، امّا آرامش لازم را ندارند. در مقابل، افرادى تهيدست هستند كه به خاطر ايمان به سرچشمه هستى داراى قلبى آرامند، ديد و بينش و اعتقاد خاصّى دارند كه حوادث تلخ و شيرين را مىپذيرند و براى آنها تحليل منطقى دارند.آرى با ياد خداوند دلها آرام مىگيرد و بهترين ياد خدا همان نماز است، كمبود امروز بشر علم و تخصصّ نيست، بلكه دل آرام است. نه فرعونها و ابرقدرتها دل آرام دارند، نه قارونها، و نه ابولهبها، و نه منافقان چند چهره.تنها رهبرى را كه ما در زمان خودمان داراى دلآرام ديديم، حضرت امام خمينى قدس سره بود كه روز 12 بهمن 57 وقتى در هواپيما نشست تا به ايران بيايد، خبرنگار از او پرسيد چه احساسى داريد؟ فرمود: هيچ.با اينكه هنوز نظام شاهنشاهى سرِ پا بود و احتمال سرنگونى هواپيما داده مىشد.در وصيّت نامه خود نيز نوشت من با قلبى آرام به سوى خدا مىروم. اين دل آرام از زور و پول و مقام نيست، از پيوند با خداست كه بهترين نوع آن نماز است.- پيامبر (ص) و رهايی از فشارها؛هر زمان بر پيامبر (ص) فشار ميآمد مي فرمود: «أَرِحْنَا يَا بِلَال»، ای بلال! راحتم کن. (بحارالانوار/ج79/ص193) . کنايه از اينکه اذان بگو تا مشغول نماز شويم.ولی بعضی از ما نماز که ميخوانيم ميگوئيم: راحت شديم. ما از نماز راحت می شويم و پيامبر (ص) با نماز، از مشکلات راحت ميشد. يعني: وقتي می گوئيم: «الله اکبر»، او بزرگ است، بزرگتر از همه غصهها و دنيا و پولها و پستها و مقامها و نوشتنيها و گفتنيها و فکر کردنيها است.عايشه ميگويد: پيامبر (ص) با ما حرف ميزد، ولی زمانی که صداي اذان را ميشنيد، انگار که من زنش نبوده، 180 درجه عوض شده و به نماز متوجه می شد.و به قدري به نماز ايستاد که پاهايش ورم کرده، آيه نازل شد؛ «مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى»، (طه/2) من قرآن را نفرستادم که تو اينطور عبادت کرده و خود را به زحمت بياندازی.2- نماز و نظمپيامبر (ص) اهتمام داشت که صفها در نماز، بايد منظم باشد. اذان و نماز در پنج وقت، نشانۀ نظم در امور است.3- نماز و نظافت و بهداشت و لباسقرآن می فرمايد: «يا ايّها الّذين آمنوا اذا قُمتم الى الصلوة فاغسلوا وجوهكم و ايديكم الى المَرافق وامسحوا برؤسكم و ارجلكم الى الكعبين ...ما يريد اللّه ليجعل عليكم من حَرج ولكن يريد ليُطهّركم و ليتمّ نعمته عليكم لعلّكم تشكرون» «مائده، 6» |