افتخارات وبلاگ
رتبه ششم جشنواره وبلاگ نويسي تبريز درسال1394
برگزيده جشنواره قراني بينات
وبلاگ برتر سال 1392 خراسان جنوبي
رتبه چهارم جشنواره وبلاگ نويسي اذربايجان سال 1391
و برگزيده جشنواره وبلاگ نويسي ديني خراسان در سال 1391
ومعلم نمونه سال 1401
قرآنی شدن به این است که ملت با قرآن آمیخته بشود، به قرآن عمل کند، معرفت قرآنی را به طور کامل به دست بیاورد. ما امروز در دنیای اسلام این را کم داریم. اسم اسلام همهجا هست، تفاخر به اسلام همه جا هست،ُ ادعای مسلمانی همه جا هست، آنچه ما به آن نیاز داریم، ان آمیخته شدن به معارف قرآن و به عمل قرآن است، که این مسلمانی واقعی است. ما میخواهیم که ملت ما قرآن را بتوانند درک کنند و از آن استفاده کنند. هدف از همهی این تشریفات و این مسابقهها و این وقت گذرانیها و این تشویقها و این زحمتهایی که آقایان میکشند، هدف این است که ملت ما با قرآن آشنا بشوند. ما دوریم از قرآن، ما دوریم از قرآن. اگر یک ملتی با معرفت قرآنی آشنا بشود، بسیاری از کارها برای او آسان خواهد شد. حرکت برای او آسان خواهد شد. شما ملاحظه کنید، همین مقداری که ملت ما درهای قرآن را به روی خود باز کرد، که این به برکت انقلاب شد، ببینید چه تحولی در ملت ما به وجود آمد. ببینید چه عظمت و چه عزتی ملت ما پیدا کرد، به همین مقدار اندک حرکتی که به سمت قرآن کردیم. قرآن این جور است اگر حرکت به سمت قرآن به شکل کاملی انجام بگیرد. آن وقت این ملت همان چیزی خواهد شد که قرآن کریم خبر داده است. تاریخ را مسلمانها عوض کردند به برکت قرآن.
امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى وداع با ماه رمضان ـ گفت :
ثُمّ آثَرتَنا بهِ
على سائرِ الاُمَمِ، و اصطَفَيتَنا بفَضلِهِ دُونَ أهلِ المِلَلِ، فَصُمنا
بِأمرِكَ نَهارَهُ، و قُمنا بِعَونِكَ لَيلَهُ .
سپس به وسيله
اين ماه، ما را بر ساير امّتها برترى دادى و افتخار آن را نصيب ما، و نه
پيروان ديگر آيينها ، كردى ، پس به فرمان تو روز آن را روزه گرفتيم و به
يارى تو ، شبش را به عبادت گذرانيديم .
كتاب من لا يحضره الفقيه ـ به نقل از حفص بن غياث ـ :
سَمِعتُ أبا عَبدِ
اللّه ِ عليه السلام يَقولُ : إنَّ شهرَ رَمَضانَ لَم يَفرِضِ اللّه ُ
صِيامَهُ على أحَدٍ من الاُمَمِ قَبلَنا، فَقلتُ لَهُ : فقولُ اللّه ِ
عَزَّ و جلَّ : «يا أيُّها الذين آمَنُوا كُتِبَ عَلَيكُمُ الصِّيامُ كَما
كُتِبَ عَلَى الّذينَ مِن قَبلِكُم» ؟! قالَ : إنّما فَرَضَ اللّه ُ صيامَ
شَهرِ رَمَضانَ على الأنبياءِ دُونَ الاُمَمِ، فَفَضَّلَ اللّه ُ بهِ هذِهِ
الاُمَّةَ، و جَعَلَ صيامَهُ فَرضا على رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله
و على اُمَّتِهِ .
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه فرمود
روزه ماه رمضان را خداوند بر هيچ يك از امّتهاى پيش از ما واجب نكرد. عرض
كردم : پس آيه «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! روزه بر شما مقرّر شده است
همچنان كه بر پيشينيان شما مقرّر شده بود» چه مى شود؟ حضرت فرمود : خداوند
روزه ماه رمضان را فقط بر پيامبران واجب كرده بود ، نه بر امّتها ؛ امّا به
وسيله آن ، اين امّت را [بر امّتهاى گذشته] فضيلت داد و روزه آن را بر
رسول خدا صلى الله عليه و آله و بر امّت او واجب فرمود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند تبارك و تعالى فرمود :
كُلُّ عَمَلِ ابنِ آدَمَ هُو لَهُ، غَيرَ الصِّيامِ هُو لي و أنا أجزِي بهِ .
هر كارى كه فرزند آدم مى كند، از آنِ اوست، مگر روزه كه از من است و پاداش آن را من مى دهم .
امام صادق عليه السلام :
إنَّ اللّه َ تبارَكَ و تعالى يقولُ : الصَّومُ لِي و أنا أجزِي علَيهِ .
خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد : روزه از من است و پاداش آن را من مى دهم .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
علَيكُم بِالصَّومِ؛ فإنّهُ مَحسَمَةٌ للعُرُوقِ و مَذهَبَةٌ للأشَرِ .
بر شما باد روزه گرفتن كه آن رگها را مى بُرد [شهوت را كم مى كند ]و سرمستى را مى بَرد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
الصَّومُ يَدُقُّ المَصيرَ، و يُذِيلُ اللَّحمَ، و يُبَعِّدُ مِن حَرِّ السَّعيرِ
روزه، روده را باريك مى كند ، گوشت را مى ريزد و از گرماى سوزان دوزخ دور مى گرداند .
امام على عليه السلام :
فَرَضَ اللّه ُ ··· الصِّيامَ ابتِلاءً لإخلاصِ الخَلقِ .
خداوند ··· روزه را براى آزمودن اخلاص بندگان ، واجب كرد .
امام على عليه السلام :
··· ما حَرَسَ اللّه ُ
عِبادَهُ المؤمنينَ بالصَّلَواتِ و الزَكَواتِ، و مُجاهَدَةِ الصِّيامِ في
الأيَّامِ المَفروضاتِ؛ تَسكينا لأطرافِهِم، و تَخشِيعا لأبصارِهِم، و
تَذلِيلاً لِنُفوسِهِم، و تَخفِيضا (تَخضِيعا) لِقُلوبِهِم .
خداوند
بندگان مؤمن خود را به وسيله نمازها و زكاتها و جدّيت در روزه دارى روزهاى
واجب [رمضان]، براى آرام كردن اعضا و جوارح آنان و خشوع ديدگانشان و
فروتنى جانهايشان و خضوع دلهايشان حفظ مى كند .
فاطمه زهرا عليها السلام :
فَرَضَ اللّه ُ الصِّيامَ تَثبِيتا لِلإخلاصِ .
خداوند روزه را براى استوارى اخلاص ، واجب فرمود .
امام حسين عليه السلام ـ درباره علّت وجوب روزه ـ فرمود :
لِيَجِدَ الغَنيُّ مَسَّ الجُوعِ، فَيَعُودَ بِالفَضلِ على المَساكينِ .
تا توانگر رنج گرسنگى را بچشد و در نتيجه ، به مستمندان رسيدگى و بخشش كند .
امام باقر عليه السلام :
الصِّيامُ و الحَجُّ تَسكِينُ القُلوبِ .
روزه و حج ، آرام بخش دلهاست .
امام صادق عليه السلام :
أمّا العِلَّةُ في
الصِّيامِ لِيَستَوِيَ بهِ الغَنيُّ و الفَقيرُ؛ و ذلكَ لأنَّ الغَنيَّ لَم
يَكُن لِيَجِدَ مَسَّ الجُوعِ، فَيَرحَمَ الفَقيرَ؛ لأنَّ الغَنيَّ
كُلَّما أرادَ شَيئا قَدَرَ علَيهِ، فأرادَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ أن
يُسَوِّيَ بينَ خَلقِهِ و أن يُذِيقَ الغَنيَّ مَسَّ الجُوعِ و الألَمِ،
لِيَرِقَّ على الضَّعيفِ و يَرحَمَ الجائعَ .
علّت روزه گرفتن آن
است كه به سبب آن توانگر و تهيدست برابر شوند ؛ زيرا توانگر رنج گرسنگى را
احساس نمى كند تا به تهيدست رحم كند؛ چرا كه توانگر هرگاه چيزى بخواهد مى
تواند آن را فراهم آورد . از اين رو خداوند عزّ و جلّ خواست تا ميان
آفريدگانش برابرى (همدردى) ايجاد كند و رنج گرسنگى و سختى را به توانگر
بچشاند تا بر ناتوان، دل بسوزاند و به گرسنه، رحم كند .
امام رضا عليه السلام ـ در بيان علّت وجوب روزه ـ فرمود :
لِكَي يَعرِفُوا
ألَمَ الجُوعِ و العَطَشِ، و يَستَدِلُّوا على فَقرِ الآخِرَةِ، و لِيكونَ
الصائمُ خاشِعا ذَليلاً مُستَكينا مَأجُورا مُحتَسِبا عارِفا صابِرا على ما
أصابَهُ مِن الجُوعِ و العَطَشِ، فَيَستَوجِبَ الثَّوابَ مَع ما فيهِ مِنَ
الإمساكِ عنِ الشَّهَواتِ، و لِيكونَ ذلكَ واعِظا لَهُم في العاجِلِ، و
رائضا لَهُم على أداءِ ما كَلَّفَهُم و دَليلاً لَهُم في الأجرِ، و
لِيَعرِفوا شِدَّةَ مَبلَغِ ذلكَ على أهلِ الفَقرِ و المَسكَنَةِ في
الدنيا، فَيُؤَدُّوا إلَيهِم ما فَرَضَ اللّه ُ لَهُم في أموالِهِم .
تا
مردم رنج گرسنگى و تشنگى را بچشند و به نيازمندى خود در آخرت پى برند . و
اينكه روزه دار بر اثر گرسنگى و تشنگى كه به او مى رسد، خاشع و افتاده حال و
فروتن و مأجور و طالب رضا و ثواب خدا و عارف و صابر گردد و بدين سبب
مستوجب ثواب شود . به علاوه آن كه، روزه موجب خوددارى از شهوات است ، نيز،
تا روزه در دنيا پند گوى آنان باشد و ايشان را در راه انجام تكاليفشان رام و
ورزيده كند و در رسيدن به اجر، راهنماى آنان باشد ، و به سختى تشنگى و
گرسنگى كه نيازمندان و مستمندان در دنيا مى چشند پى ببرند و در نتيجه ،
حقوقى را كه خداوند در دارايى هايشان واجب فرموده است ، به ايشان بپردازند .
امام عسكرى عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از علّت واجب شدن روزه ـ فرمود :
لِيَجِدَ الغَنِيُّ مَسَّ الجُوعِ؛ فَيَمُنَّ على الفَقيرِ .
تا توانگر درد گرسنگى را بچشد و در نتيجه ، به نيازمند كمك كند .